لات هم لاتهاي قديم
غيرت و جوانمرديام آرزوست
يادمان هست تا همين چند سال پيش فضايي بر جامعه حاكم و نسلي در حركت بود كه اجازه نميداد برخي رذايل اخلاقي به راحتي اشاعه پيدا كند و در ميان مردم به ويژه جوانان منتشر شود. متاسفانه در سالهاي اخير شاهد تغيير برخي ارزشها و ضدارزشها بوده و هستيم كه از جمله آنها ميتوان به رواج ادبيات لمپني (اصطلاحا لاتي) و واژگان ركيك در لايه عمومي اجتماع اشاره كرد. در بسياري از محلات كه قدم ميزني، دسته دسته پسرهاي نوجوان و جوان و بعضا كودك را ميبيني كه اولا بيكار در كوچه و خيابان ايستادهاند و ثانيا مدام در حال توليد كلمات ركيك و سخيف هستند و بعضا به يكديگر هم ناسزاهاي بسيار زشت نثار ميكنند؛ ناسزاهايي كه در دوران قبل هيچكس به خود اجازه نميداد لااقل آنرا در مورد دوست خود و والدين او به كار ببرد! و باز هم بدتر اين كه اين دسته از نسل جديد هيچ ابايي ندارند كه اين رفتار و گفتار نابهنجار را در مقابل ديگران و حتي بانوان و كودكاني كه از آنجا گذر ميكنند بروز دهند و شايد هم اصلا اين كار را ضدارزش نميدانند و برايشان كاملا عادي است! اينجاست كه انسان دوست دارد گلي بزند به گوشه جمال لاتهاي قديم كه سر كوچه ميايستادند، اما يك جو غيرت داشتند و محله را خانه خود و اهالي آن را ناموس خود ميدانستند . . .