نكته عجيبي كه اين روزها نزديك وقت افطار مي بينم، عجله و شتابي است كه مردم براي خريد كردن و رسيدن به منزل از خود نشان مي دهند. توي صف نانوايي و توي خيابان به دقايق پاياني كه مي رسيم به خاطر يك افطاري حاضريم با هم دعوا كنيم، حق ديگران را بخوريم، بد رانندگي كنيم، توهين كنيم و خلاصه هزار عمل منفي اما دريغ از كمي فكر كه اين همه گرسنگي و تشنگي بايد اين نتيجه رو داشته باشه؟ اون هم مايي كه اين همه ادعاي مسلماني داريم!