دو هفته پيش كه توي اوكراين بودم به چند چيز دقت كردم كه البته هميشه در كشورهاي خارجي اين موارد به چشم مي خوره اما به بهانه سفر اخيرم دوست دارم بگم. اين چند چيز، تفاوت‌هاي فاحش فرهنگي بين ما و بسياري از كشورها حتي بعضي از كشورهاي عقب مونده مثل سوريه‌ست:

۱- مردم خيلي كمي رو مي بينيد كه با موبايل بازي يا حتي صحبت كنند و اساسا موبايل در راس وسايل روزمره نيست و اگر هم باشه اولا بيشتر براي استفاده مكالمه‌ايه و ثانيا از گوشي‌هاي ساده و ارزان استفاده مي كنند.

۲- به ندرت و شايد در حد صفر جوان هايي رو ببينيد كه از ماشين به عنوان وسيله تفريح و گشت و گذار در شهر استفاده كنند؛ جوان ها را مي توانيد در مكان هايي كه مخصوص اوقات فراغت هست و بعضي وقت‌ها هم در خيابان و پارك در حال قدم زدن يا نشستن روي نيمكت با دوستان همجنس يا جنس مخالفشان ملاحظه كنيد. منظور اينه كه هيچ كسي رو در حال بطالت، وقت‌گذراني، مزاحمت ديگران، ماشين بازي و علافي نمي بينيد.

۳- به ندرت توي شهر موتورسيكلت مي بينيد و به همين دليل آرامش خاصي بر خيابان‌ها و كوچه ها حكمفرماست.

۴- به ندرت صداي بوق مي شنويد.

۵- به ندرت غريبه‌اي به شما نگاه مي كند.

۶- به ندرت كسي رو توي مترو يا اتوبوس مي بينيد كه بيكار باشه و در حال مطالعه يا ور رفتن با تبلت و گجت‌هاي ديگه نباشه؛ به استثناي افراد مسن.

۷- امكان نداره موقع رد شدن از خط عابر پياده، توسط ماشين ها ترسونده شيد!

۸- به ندرت كسي رو مي بينيد كه حتي در پياده‌رو، سيگار به دست داشته باشه.

۹- توي اوكراين و بلاروس خيلي عاديه كه يك پسر (بعضا زاغارت) رو با دو، سه، چهار و يا حتي پنج دختر خوشگل و باربي ببينيد، چون به گفته خودشون توي اوكراين و بلاروس به دليل مرگ قريب به اتفاق مردها در جنگ جهاني، تعادل جمعيتي زن و مرد به هم خورده و هنوز هم خوش به حال پسراست.

۱۰- ابراز محبت زن و مرد به هم در مجامع و اماكن عمومي كاملا عاديه و هيچ كس جز ايراني‌ها اصلا نگاه نمي كنه.

البته موارد تفاوت خيلي زياده اگر باز هم به ذهنم رسيد مي نويسم.