تلويزيون رسمي هر كشور، به نوعي يك مرجع رسمي اطلاعات و اخبار به شمار مي رود و به همين دليل بسياري از مردم براي اثبات صحت ادعا يا اطلاعاتشان به آن استناد مي كنند. در كشور ما هم بويژه اگر از بچه ها بپرسيد كه مثلا چرا چنين چيزي را مي گويي، بعضا خواهند گفت كه در صدا و سيما ديده يا شنيده ايم. در سال هاي پيش، تلويزيون نسبت به حفظ حرمت هاي خانوادگي و اجتماعي حساس تر بود اما چند سالي است – مخصوصا اين اواخر – كه ظاهرا اين فيلتر حذف شده است؛ شاهد مدعا هم اين كه در سريال هاي ايراني مدام شاهد هستيم كه بازيگران به همديگر فحش مي دهند و از الفاظي استفاده مي كنند كه در محيط خانه، اگر بچه اي آن را بگويد از سوي بزرگترها مورد سرزنش واقع خواهد شد، با عرض پوزش الفاظي مثل «عوضي»، «مرتيكه»، «الاغ» و امثالهم كه از ذكر آنها شرم دارم.

تصور كنيد پدر و مادري دائما مراقب فرزندشان هستند كه مبادا حرف بد از ديگران ياد بگيرد، ناگهان از بچه مي شنوند كه به بچه فاميل مي گويد «عوضي»! وقتي اين بچه را به خاطر اين كار تنبيه مي كنند در جواب مي گويد: «عوضي كه حرف بدي نيست، توي تلويزيون گفت».

نمي دانم صدا و سيما در اين زمينه چه سياستي دارد اما بهتر نيست در اعطاي مجوز پخش به اين دسته از تهيه كنندگان محترم كمي بيشتر سخت‌گيري كند؟