حتما متوجه شده ايد كه «بعضي» از مسافربرهاي شخصي و البته ندرتا تاكسي، به انواع و اقسام روش ها متوسل مي شوند كه كرايه مسير را از مسافر، بيشتر بگيرند. اين امر متاسفانه در ميان رانندگان تاكسي سرويس بيشتر ديده مي شود. در مورد مسافربران بين راهي حربه بعضي ها به اين شكل است كه مي گويند پول خرد ندارم كه بقيه پول را بدهم و مسافر درمانده هم به ناچار مي پذيرد. يكي نيست به اين آقايان بگويد چرا همه‌اش آن طرفي غش مي كنيد، يك بار هم به نفع مسافر غش كنيد و به دليل نداشتن پول خرد، پولش را برگردانده از گرفتن كرايه صرف‌نظر كنيد! تازه اين عده از رانندگان به مسافر مي توپند كه چرا پول خرد نداري! واقعا در كشوري كه مردم، حق و حقوق خود را نمي دانند بايد هم اين طور باشد؛ اين وظيفه راننده مسافركش است كه همواره پول خرد كافي داشته باشد نه وظيفه مسافر، چون شغل مسافر، سوار شدن به تاكسي نيست ولي شغل راننده تاكسي همان است و بايد ابزار لازم براي شغل خود را داشته باشد. جالب اينجاست كه مردم به خاطر ناآگاهي از حقوق خود و وظايف ديگران، اين تشر را قبول مي كنند و عذرخواهي هم مي كنند!

مسافربرهاي ميدان فاطمي تهران 1382

تصويري از زمان حكمراني پيكان در حوزه مسافركشي (شمال ميدان فاطمي تهران، ۱۳۸۲)

در مورد رانندگان آژانس هم كه حكايت، تكراري است و بعضي از ايشان عليرغم مشخص بودن نرخ كرايه يك مسير معين توسط اتحاديه مربوطه، از ناآگاهي مسافر نسبت به نرخنامه سوءاستفاده كرده و پول بيشتري طلب مي كنند. چند روز پيش يك مسيري را با 10 هزار تومان رفتم و در برگشت، راننده آژانس براي همان مسير 14 هزار تومان مطالبه مي كرد! خود حديث مفصل بخوان از اين مجمل . . .