چند روز پيش توفيق نصيبم شد كه سوار ماشين يكي از همكاران شده و تا مسيري با هم باشيم. من هم كه نسبت به نحوه رانندگي ملت حساس هستم؛ چشمتان روز بد نبيند، اين همكار ناشي ما كه تازه هم ۲۰۶ خريده، چنان بد رانندگي مي كرد كه چند بار دلم مي خواست وسط راه بهش بگم بابا نگه دار من بشينم پشت فرمان، اين چه وضع رانندگيه؟ طرف توي اتوبان كه تا ۵۰۰ متري جلوي ماشين، هيچ جنبنده اي به چشم نمي خورد، توي يك دنده ثابت هي پدال گاز رو رها مي كرد و فشار مي داد، و اين عمل هر ۳-۲ ثانيه يك بار تكرار مي شد. راننده چون كنترل خودرو دست خودش است و فرمان را هم گرفته، متوجه تكان هايي كه به ماشين مي دهد نمي شود اما اين سرنشينان هستند كه عذاب مي كشند.

اين موضوع مختص عده محدودي نيست و متاسفانه بسياري از رانندگان متوجه نيستند كه مثلا سر پيچ ها بايد طوري بپيچند يا در هنگام توقف طوري ترمز كنند كه آب توي دل مسافران تكان نخورد؛ پدرم هميشه وقتي كه پشت فرمان بودم و ايشان در كنارم، مي گفت فرض كن نفر كناري يك كاسه ماست دستش گرفته و تا مقصد، نبايد ذره اي از اين ماست بيرون بريزه.

خلاصه اين كه با اين همه راننده ناشي بايد هم آمار تصادفات ما در جهان در حد گينس باشد!