دو تا اصطلاح هست كه اخيرا بين مردم و مخصوصا جوان‌ها بسيار رايج شده، در حالي كه ما در زبان فارسي معادل‌هاي خيلي خوبي براي اون‌ها داريم اما ظاهرا داريم به خودمون گل مي‌زنيم و از واژه‌هاي بيگانه استفاده مي‌كنيم.

يكي از اين اصطلاحات، share كردن يا ترجمه تحت‌اللفظي‌اش، به اشتراك گذاشتن هست، به معني اين كه چيزي را كه داريم، در اختيار ديگران هم بگذاريم. ما اصطلاح خيلي قشنگي داريم براي اين واژه غريب، و آن چيزي نيست جز "در ميان گذاشتن" كه دقيقا معني share كردن رو ميده.

واژه دوم، "ايده" هست كه از كلمه انگليسي idea نشات گرفته. ما واژه‌هاي قديمي‌تري براي اين مفهوم داريم كه قرن‌هاست از آن استفاده مي‌كنيم: "فكر" و "نظر". مثلا به جاي اين كه بگيم چه ايده خوبي، بهتره بگيم "چه فكر خوبي" و به جاي اين كه بگيم اگر ايده‌اي داريد . . . بهتره بگيم "اگر نظري داريد . . ."

خلاصه اين كه وضع جامعه طوري شده كه متاسفانه استفاده از كلمات معمول زبان فارسي كه طبيعتا همه هم آن را بلد هستند، يك كار كم‌ارزش و عقب‌مانده تلقي شده و برعكس، كاربرد واژه‌هاي بيگانه، نشان‌دهنده شخصيت و پرستيژ انسان است!!