دوقطره آب كه به هم نزديك شوند، يك قطره بزرگ‌تر تشكيل ميدهند...
اما دو تكه سنگ هيچ‌گاه با هم يكی نمی‌شوند! 

پس هر چه سخت‌تر و قالبی‌تر باشيم، فهم ديگران برايمان مشكل‌تر شده و در نتيجه امکان بزرگ‌ترشدن‌مان نيز كاهش می‌یابد... 

آب در عين نرمی و لطافت در مقايسه با سنگ به مراتب سر‌سخت‌تر و در رسيدن به هدف خود لجوج‌تر و مصمم‌تر است.
سنگ، پشت اولين مانع جدی می‌ايستد، ما آب راه خود را به سمت دريا می يابد. 
در زندگی، معنای واقعی سرسختی، استواری و مصمم بودن را در دل نرمی و گذشت بايد جستجو كرد. 

گاهی لازم است كوتاه بيايی...
گاهی نمی‌توان بخشید و گذشت... اما می‌توان چشمان را بست و عبور کرد.
گاهی مجبور می‌شوی نادیده بگیری...
گاهی نگاهت را به سمت ديگر بدوز که نبینی.... ولی با آگاهی و شناخت؛ و آنگاه بخشیدن را خواهی آموخت…